Ο χορός μέσα από τις κινήσεις και τα βήματα–είτε είναι αυτοσχέδια, είτε προκαθορισμένα–αποτελεί καίρια έκφραση του σώματος και του ψυχικού κόσμου ενός ανθρώπου. Η σημασία της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι ακόμη μεγαλύτερη για τους τυφλούς χορευτές, που έχουν απώλεια όρασης.
Οι παράγοντες που προκαλούν την τύφλωση είναι ψυχολογικοί ή νευρολογικοί ενώ κυριότερες αιτίες της αποτελούν ο καταρράκτης, η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και το γλαύκωμα. Οι άνθρωποι με ολική τύφλωση είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετούνται μαθαίνοντας μάλιστα από μικρή ηλικία, αυτά τα οποία μαθαίνουν όλα τα παιδιά.
Σχετικά με τη διαφορετικότητα των τυφλών από τους υπόλοιπους ανθρώπους, η Βασιλική Άγκο, η οποία είχε μερική απώλεια όρασης μέχρι τα έξι και ολική απώλεια όρασης από τα 6 έως τώρα στα 21 έτη λόγω της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς επισημαίνει: «Θεωρώ πως καλό είναι να υπάρχει εξωστρέφεια και ο κόσμος να έρχεται σε επαφή με άτομα που μαθαίνουν και λειτουργούν διαφορετικά στη ζωή τους. Εννοείται πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου διαφορετικό από τους υπόλοιπους, τουλάχιστον όσον αφορά τις δυνατότητες που έχω και τα ταλέντα οπότε θεωρώ αδιανόητο το γεγονός ότι ίσως κάποιος θεωρεί ότι δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε κάτι αντίστοιχο.»
Στην περίπτωση των ατόμων με ολική τύφλωση οι υπόλοιπες αισθήσεις (ακοή, όσφρηση και αφή) οξύνονται οπότε μπορούν να μάθουν έναν εύκολο ή δύσκολο χορό με τον απτικό τρόπο ενώ μπορούν και κινούνται στο ρυθμό της μουσικής εκτελώντας τα αντίστοιχα βήματα του χορού δίχως να βλέπουν. Σύμφωνα με την ίδια: «Από στιγμή που υπάρχει απώλεια όρασης, η αμέσως επόμενη έντονη αίσθηση που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι η αφή. Με αυτό τον τρόπο, ακουμπώντας τον δάσκαλο μπορούμε εύκολα να μιμηθούμε τις κινήσεις. Σίγουρα, όταν έχει να κάνει με απλά βήματα η περιγραφή, λέγοντας δηλαδή την ακριβή κίνηση που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, και όχι χρησιμοποιώντας παραδείγματα μιμητικό κινήσεων άλλων πραγμάτων, όπως για παράδειγμα μιμήσου την κότα, είναι σίγουρα βοηθητικά. Τα άτομα με απώλεια όρασης, είναι πολύ πιθανόν να μην έχουν ερεθίσματα εικονικά. Που σημαίνει, ότι πολλοί από εμάς μπορεί να μη γνωρίζουμε πως κινείται μία κότα ή αντίστοιχες καταστάσεις! Οπότε συνήθως τέτοιου είδους παραδείγματα δεν είναι εύστοχα.»
«Κατά το μάθημα, ο χοροδιδάσκαλος χρειάζεται με καθαρό και ακριβή λόγο να εξηγεί τα βήματα και τις λοιπές κινήσεις της κάθε χορογραφίας, να τα εκτελεί αργά ενώ οι τυφλοί χορευτές προσπαθούν να κατανοήσουν τις κινήσεις, αγγίζοντας τα πόδια του», αναφέρει η Θεραπίδου Μάρθα, εθελόντρια χοροδιδάσκαλος στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών στην Θεσσαλονίκη. Η Βασιλική Άγκο συμπληρώνει: «Κάτι άλλο πολύ σημαντικό, σε περίπτωση που υπάρχει παρτενέρ, εννοείται πως παίζει πολύ ισχυρό ρόλο στην σωστή καθοδήγηση του τυφλού ατόμου. Τέλος, νομίζω πως η πηγή της μουσικής, δηλαδή το από ηχείο το οποίο ακούγεται η μουσική, μπορεί σίγουρα να προσανατολίσει το άτομο».
Αναφορικά με το χοροδιδάσκαλο, θα πρέπει να είναι άτομο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Θα πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων με ολική τύφλωση, να έχει μεταδοτικότητα, ενώ προτεραιότητά του είναι πριν από κάθε μάθημα να έχει περιγράψει πως ακριβώς είναι διαμορφωμένος ο χώρος στον οποίο πραγματοποιείται. Σε περίπτωση αλλαγής του τόπου διεξαγωγής του μαθήματος ή της παράστασης, απαιτείται να κάνει μια νέα λεπτομερή περιγραφή του.
Η Βασιλική Άγκο τονίζει τη σημασία της συγκεκριμένης διαδικασίας στα παρακάτω: «Είναι αρκετά σημαντικό να υπάρχει προηγούμενη επαφή με τον χώρο στον οποίο θα γίνει το μάθημα / παράσταση. Επίσης ίσως κάποιες φορές η οριοθετημένη περιοχή αλλά και τα συγκεκριμένα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κατά τη διάρκεια της χορογραφίας.»
Tα άτομα με ολική τύφλωση σε οποιοδήποτε μέρος και αν βρεθούν μπορούν να χορέψουν ισάξια. Ο χορός είναι ο αμεσότερος και πληρέστερος τρόπος δημιουργίας και αποτελεί είδος δραστηριότητας και ψυχαγωγίας που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο δίχως διακρίσεις. Συμπληρωματικά, τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής στο χορό, είναι αναρίθμητα, για κάθε άνθρωπο, το ίδιο όμως και για τα άτομα που έχουν τυφλωθεί.
Η Βασιλική Άγκο υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα του χορού στη ζωή των τυφλών ατόμων: «Θεωρώ πως είναι απίστευτα σημαντικό να μπορείς να παίρνεις μέρος σε οποιαδήποτε δραστηριότητα αλλά και συγκεκριμένα σε δραστηριότητες που αφορούν στο χορό. Αυτό το πιστεύω και γενικά για όλους τους ανθρώπους αλλά και συγκεκριμένα για τα άτομα με προβλήματα όρασης. Από όποια άποψη και να το δεις, ο χορός παρέχει πολλές διαφορετικές εμπειρίες και ερεθίσματα που σίγουρα βοηθούν στην ανάπτυξη της κίνησης, της αντίληψης του χώρου, της απελευθέρωσης των συναισθημάτων αλλά και της κοινωνικοποίησης. Σίγουρα, η συμμετοχή των ατόμων με προβλήματα όρασης σε τέτοιου τύπου δραστηριότητες δεν είναι ωφέλιμες μόνο για το ίδιο το άτομο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο αλληλεπιδρά και ζει. Έχω πάρει πολλά από το χορό, σίγουρα με βοηθάει στην κίνηση μου, στην ευελιξία μου αλλά και στην αντίληψη κάποιων πραγμάτων. Επίσης η σωματική άσκηση είναι κάτι που πραγματικά μπορεί να σου προσφέρει ο χορός. Εννοείται πως δεν θα μπορούσα να παραλείψω την διασκέδαση, την επαφή με νέα άτομα αλλά κάποιες φορές και την πειθαρχία.»
«Χόρεψε μαζί μου. Τούτο το χορό. Όλα λάμπουν γύρω. Λάμπουν στο μυαλό»-Νίκος Ζιώγαλας