Κορωνοϊός και χορός: τι μέλει γενέσθαι;

Κορωνοϊός και χορός: τι μέλει γενέσθαι;

Ο χορός αποτελεί μέσο έκφρασης των ανθρώπινων συναισθημάτων, μια δραστηριότητα η οποία επί το πλείστον συνοδεύεται από την προσωπική σωματική επαφή με τη συμμετοχή δύο και παραπάνω ατόμων, όπως οι χοροί λάτιν και οι κυκλικοί χοροί.

Διανύοντας ήδη μια εκτεταμένη χρονική περίοδο από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, είμαστε αποδέκτες σημαντικών μεταβολών στην καθημερινότητά μας και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνοντας παράλληλα την εποχή που προωθεί τις…..ανέπαφες επαφές με σκοπό τη μη μετάδοση του ιού, επηρεάζοντας ακόμη και οποιαδήποτε χορευτική εμπειρία.

Ο χορός είναι μορφή έκφρασης που υφίσταται από την αρχαιότητα και αποτελεί μέσο καλλιτεχνικής και αθλητικής δραστηριότητας η οποία αφορά στη ρυθμική κίνηση του σώματος, σύμφωνα με τη μουσική. Μάλιστα για πολλούς ο χορός θεωρείται ένα φυσικό «αντίδοτο» για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σώμα και η ψυχή υιοθετώντας τον ως τρόπο ζωής, βοηθώντας την προσωπική δημιουργική έκφραση των συναισθημάτων. Οπότε η μουσική και ο ρυθμός που τον συνοδεύει, αλλά και η εκάστοτε θεματολογία του, επιβάλουν την αμεσότητα και την επαφή μεταξύ των ανθρώπων.

Άραγε είναι εφικτή η διαδικασία αυτή δίχως τη σωματική επαφή που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του χορού, σύμφωνα με τα ισχύοντα πρωτόκολλα κατά της πανδημίας;

Οι ατομικοί χοροί όπως οι οριεντάλ και οι latin solo, οι μοντέρνοι, σύγχρονοι κ.α.  μπορούν να πραγματοποιηθούν με περισσότερη ασφάλεια μέσω της τοποθέτησης  αυτοκόλλητων στο πάτωμα των σχολών χορού για να κρατούνται οι αποστάσεις και παράλληλα δημιουργώντας κλειστά τμήματα με περιορισμένο αριθμό ατόμων.

Σε περίπτωση που οι συμμετέχοντες είναι από δύο και άνω δεν επιτρέπεται το άγγιγμα, ή ο εναγκαλισμός ενώ οι κοινωνικοί χοροί (όπως οι παραδοσιακοί) που μαθαίνονται στην αίθουσα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν σε κοινωνικές εκδηλώσεις όπως οι γάμοι, τα πάρτυ κ.α. Μάλιστα τα μαθήματα και οι χορογραφίες σχεδιάζονται πλέον χωρίς την ύπαρξη της επαφής ενώ πολλές κινήσεις ή πιρουέτες αφαιρούνται από αυτές.

Χοροί που απαιτούν σωματική επαφή (όπως η σάλσα και το τάνγκο και όλοι οι υπόλοιποι λάτιν χοροί), δυσκολεύουν, διότι εφαρμόζονται πρακτικές όπως ο αναγκαστικός διαχωρισμός της ντάμας με τον καβαλιέρο, οι οποίοι μπορούν θα κάνουν μόνοι τους πρακτική εξάσκηση των ασκήσεων και των βημάτων κατά την ατομική τους προπόνηση και όταν καταστεί εφικτό, να επανέλθουν ως χορευτικό ζευγάρι.

Παράλληλα απαγορεύονται όλοι οι διαγωνισμοί οπότε εύλογο είναι το ερώτημα ποιο θα είναι το μέλλον των αθλητικών, επαγγελματικών και ερασιτεχνικών διαγωνισμών κοινωνικού χορού.

Τέλος οι πλατφόρμες επικοινωνίας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν «καλούς αγωγούς» των μαθημάτων χορού χωρίς βέβαια τη φυσική αλληλεπίδραση που μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει και στη δημιουργία νέων χορευτικών τάσεων.

Η αποσωματοποιημένη ζωή που περιλαμβάνει τη «μεταμόρφωση» ακόμη και των χορογραφιών και της όλης διαδικασίας της διδαχής των χορών μπορεί να συνεχιστεί κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες και υγειονομικά πρωτόκολλα, σίγουρα όμως δεν μπορούν να αντικαταστήσει την «παλαιά οδό» διδαχής, που περιλαμβάνει την αέναη σωματική αλληλεπίδραση των ανθρώπων!